روایت درمانی چیست ؟

روایت درمانی نوعی رویکرد درمانی است که به افراد کمک می کند با میل، پذیرا و کارشناس زندگی خود شوند.

در روایت درمانی، تاکید روی داستان هایی است که ما به آنها شاخ و برگ می دهیم و در طول زندگیمان با خود می کشانیم.

همان طور که اتفاقات و واکنش ها را تجربه می کنیم به آن تجربه ها معنا می دهیم و آنها به نوبه خود دید ما به خودمان و دنیا را تحت تاثیر قرار می دهند.

ما می توانیم در یک زمان چندین داستان را با هم در زندگی داشته باشیم مثلا داستان هایی مربوط به عزت نفس، توانایی های ما، ارتباطات و کار ما.

تاریخچه روایت درمانی

این دیدگاه درمانی توسط مایکل وایت و دیوید اپستون دو درمانگر ساکن نیوزلند مطرح شد که باور داشتند اینکه افراد را جدا از مشکلاتشان ببینیم اهمیت زیادی دارد.

روایت درمانی که در دهه 1980 گسترش یافت یک رویکرد توانمند سازی برای مشاوره است که ماهیتی غیر سرزنشی و غیر آسیب شناختی دارد.

وایت و اپستون احساس می کردند اینکه افراد به خودشان برچسب نزنند، خودشان را به عنوان فردی شکست خورده یا مایه دردسر نبینند یا خودشان را در محیط اطراف و الگوهای رفتاری بی قدرت نبینند اهمیت بسیار زیادی دارد.

موارد زیر اساس ارتباط بین یک روایت درمانگر و مراجعان است:

• احترام: در روایت درمانی رفتار با مراجعان با احترامی همراه است که به دلیل شجاعت داشتن، پیش رفتن و کار کردن روی چالش های شخصی خود است.
• رویکرد غیر سرزنشی: در روایت درمانی هیچ سرزنشی برای مراجعان هنگام کار کردن روی داستان های زندگیشان وجود ندارد و تشویق می شوند دیگران را هم سرزنش نکنند. در واقع تمرکز روی تشخیص و تغییر افکار و رفتارهای ناخواسته و بیهوده است.
• در نظر گرفتن مراجع به عنوان کارشناس: روایت درمانگران به عنوان کارشناسان مشاوره دیده نمی شوند بلکه یک یار و همراه در کمک به مراجعان برای رشد و درمان در نظر گرفته می شوند. مراجعان در روایت درمانگری خودشان را خوب می شناسند و کشف این اطلاعات به آنها امکان تغییر افکار و رفتارشان را می دهد.

مفاهیم کلیدی روایت درمانی

تمرکز روایت درمانی حول محور داستان هایی است که ما از سرگذشتمان درون خودمان بازگو می کنیم و آنها را در طول زندگیمان با خود می کشانیم.

ما به تجربیات شخصی مان معنا می دهیم و این معناهایی که ما به وجود می آوریم یا توسط دیگران به ما نسبت داده می شود می تواند دید ما را به خودمان و دنیا تحت تاثیر قرار دهد.

اصول روایت درمانی

قصه های زندگی ما می تواند افکار ما و به نوبه خود تصمیم گیری و رفتارهای ما را تحت تاثیر قرار دهد. قصه درمانی یا همان روایت درمانی بر اساس اصول زیر پیگیری می شود:

1. واقعیت ساختاری اجتماعی است

طرز برخورد ما با دیگران بر چگونگی تجربه ما از واقعیت تاثیر دارد. این تجربه ها در ارتباط با دیگران به واقعیت های شناخته شده برای ما تبدیل می شود.

2. واقعیت تحت تاثیر زبان قرار دارد

افراد تجربیاتشان را به وسیله زبان توضیح می دهند و می توانند تعابیر متفاوتی از اتفاق یا برخوردی یکسان داشته باشند.

3. روایت درمانی به حفظ و ساماندهی واقعیت زندگی ما کمک می کند

گسترش یک روایت یا قصه می تواند به ما کمک کند تا وضوح و درک تجربیاتمان برایمان آسان شود.

4. در روایت درمانی هیچ واقعیت عینی وجود ندارد

مردم می توانند واقعیاتی متفاوت از یک تجربه مشابه داشته باشند. چیزی که ممکن است برای ما درست باشد می تواند برای کسی دیگر درست نباشد.

با اینکه بعضی داستان ها می توانند مثبت باشند و بعضی دیگر منفی، هر داستانی زندگی ما را در گذشته، حال و آینده تحت تاثیر قرار می دهد.

داستان ها آن طور که در روایت درمانی توضیح داده می شود، 4 عامل زیر را با هم برای درمان مراجع به کار می گیرد:

• اتفاقات
• پیوستگی و تکرار اتفاقات
• اتفاقات در طول زمان
• اتفاقات طبق یک طرح داستان

ریمل حجم دهنده رملیا مدل Amazing volume حجم ۱۵ میلی لیتر

آتل نئوپرن (بلواسپلینت) مدل NF-SP01

ملحفه یکبار مصرف بیمارستانی مدل رولی پرفراژ دار

کفی طبی مخصوص خار پاشنه پنجه دار

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

عوامل بسیاری وجود دارد که به مطرح کردن داستان های زندگی ما کمک می کند. این عوامل می تواند چگونگی تفسیر ما از اتفاقات یا برخوردها در زندگی و معانی را که به آنها اضافه می کنیم تحت تاثیر قرار دهد.

بعضی از عوامل تاثیر گذار در روایت درمانی شامل موارد زیر است:

• سن
• وضعیت اجتماعی اقتصادی
• نژاد
• قومیت
• جنسیت
• هویت جنسی (تشخیص ذهنی فرد از هویت خود به عنوان زن یا مرد)

همان طور که ما درباره این عوامل فکر می کنیم احتمالا عقایدمان را درباره آنها و آنچه برای ما معنا و اهمیت دارد یا چگونگی تاثیرگذاری آنها بر ما در دنیا در خودمان پرورش می دهیم و حفظ می کنیم.

عقاید ما درباره این موارد به چگونگی دید ما به خودمان و آنچه درباره یک تجربه یا برخورد اجتماعی به خودمان می گوییم شکل می دهد.

ما چند داستان را در یک زمان با خودمان داریم مثل داستان هایی درباره رابطه هایمان، زندگی حرفه ایمان، نقاط ضعفمان، نقاط قوتمان، اهدافمان و ... . روایت درمانی بر بازیابی این داستان ها تاکید دارد چرا که این داستان ها می توانند تاثیر چشمگیری روی تصمیم گیری و رفتار ما داشته باشند.

ماجرای پر اهمیت زندگی های ما

اگرچه ما چند داستان را همزمان با خود داریم معمولا ماجرایی در زندگی وجود دارد که از بقیه روایت ها و ماجرا های زندگی ما تاثیرگذارتر است.

وقتی ماجرای تاثیرگذار زندگی ما در بهترین شرایط راهمان را سد می کند و یا از تلاش های ما برای رشد و تغییر جلوگیری میکند، برایمان مساله ساز می شود.

گاهی اوقات وقتی افراد به مشاوره مراجعه می کنند با یک ماجرای تاثیرگذار مشکل ساز رو به رو می شود که باعث ایجاد درد و رنج عاطفی در آنها می شود.

وقتی ماجرای پر اهمیت زندگی مشکل ساز باشد در برخوردهای ما با دیگران، تصمیم گیری ها و الگوهای رفتاری ما بروز می کند.

توضیحات سطحی در روایت درمانی

ماجرای پر اهمیت مشکل سازی که با خودمان در زندگی داریم ممکن است با قضاوتی که دیگران از ما داشته اند شروع شده باشد به خصوص کسانی که ممکن است مسئول یا کارشناس باشند یا روی ما نفوذ داشته باشند مثل والدین یا کسانی که از ما مراقبت می کنند.

مثلا اگر رفتار ما در بچگی طوری بوده باشد که والدینمان ما را "تنبل" نامیده باشند ممکن است طرز تفکرمان درباره خودمان به عنوان فردی تنبل شروع شود و این برچسب را حین تجربه های دیگر هم با خودمان داشته باشیم.

ویژگی تنبل بودن بعد با رشد ما ادامه پیدا می کند و بخشی از داستان غالب زندگی ما می شود و چگونگی دید ما به خودمان و رفتار و برخوردمان با دیگران را در آینده تحت تاثیر قرار می دهد.

به طور خلاصه، استفاده از واژه "سطحی" برای بیان این توضیحات خاص و نتایج به این معناست که شرایط بیرونی در تصمیم گیری و رفتار ما اهمیت و تاثیر کمی دارد.

وقتی چنین روندی اتفاق می افتد آسان است تصور کنیم چه طور چنین قضاوت ها و برچسب هایی به مرور زمان رشد می کند و برای ما تبدیل به مشکل می شود.

اشتباه گرفتن خودمان با مشکلاتمان

اگر ما به نحوی با قضاوت اعضای خانواده مان بزرگ شده باشیم، مثل همان مثال تنبل بودن که قبلا گفته شد خلاص شدن از شر این برچسب و جدا کردن آن از داستان زندگی مان می تواند خیلی مشکل باشد.

نه تنها اغلب در نهایت این برچسب را در طول زمان با خود می کشانیم بلکه این اتفاقات باعث می شوند ما خودمان را فردی تنبل حس کنیم یا ببینیم و به این ترتیب داستان غالبی که "من فردی تنبل هستم" را ادامه دهیم و آن را تقویت کنیم.

متاسفانه، توضیحات سطحی به تمرکز بر نقاط ضعف ما یا قسمت هایی از وجودمان که باور داریم به اندازه کافی خوب نیست گرایش دارند.

وقتی تلاش می کنیم و تصمیمی می گیریم که داستان غالب زندگی ما را زیر سوال می برد ممکن است این تلاش از دید دیگران یا حتی خودمان پنهان بماند چون به عنوان یک موضوع استثنا دیده می شود نه یک قاعده یا روند طبیعی برای بهتر شدن.

مثلا رفتارهایی از ما که بر خلاف برچسب تنبلی باشد احتمالا دست کم گرفته می شود چون با داستان غالب زندگی ما تطابق ندارد.

به عبارت دیگر، ممکن است ما حتی خودمان هم به تصمیمات خوبمان یا رفتار مثبتی از خودمان اعتباری ندهیم چون با داستانی که درباره شخصیت خودمان و توانایی های خودمان به خودمان می گوییم جور در نمی آید.

روایت درمانی چه کمکی به ما می کند ؟

روایت درمانی روی داستان ها و ماجراهای زندگی به خصوص ماجراهای تاثیرگذاری که مشکل ساز هستند و به نظر می رسد تلاش های ما را مختل می کنند تمرکز دارد.

یک روایت درمانگر آموزش دیده با مراجعان برای کشف کردن این داستان ها کار می کند و به دنبال آموخته ها یا اطلاعاتی است که به ما کمک می کند تا این ماجراهای مشکل ساز را به چالش بکشانیم.

در روایت درمانی داستان های جایگزینی شناسایی می شود که به فرد فرصتی می دهد تا قضاوت ها را درباره خودش به چالش بکشاند و اطلاعات پنهان دیگری را که با خود دارد کشف کند.

کشف آموخته های دیگر درباره خودمان به وسعت دید ما از خودمان، مدیریت چالش های مربوط به سن، بازبینی عقاید ناسالم، نگاه روشن و واضح به روش های جدید زندگی که داستانی صحیح تر و پویاتر از زندگی ما را بازتاب می دهند کمک می کند.

معانی قدیمی و غیر مفیدی که به ماجراهای زندگیمان نسبت می دهیم می تواند به مرور زمان چالش برانگیز شود.

همانطور که دیدگاهمان را به خودمان گسترش می دهیم و اطلاعات و آموخته های دیگر را که پنهان مانده درباره خودمان کشف می کنیم فضایی برای ایجاد تغییرات سالم در افکار، احساسات و رفتارمان ایجاد می کنیم.

وقتی فضایی بین ما و مشکلاتمان ایجاد می شود بهتر می توانیم آنچه را به ما کمک می کند و آنچه را کمک نمی کند بررسی و انتخاب کنیم.

روایت درمانی قرار نیست فرد را تغییر دهد بلکه به آنها این امکان را می دهد تا در زندگی خودشان و برای حل مشکلاتشان خبره شوند.

تمرینات و تکنیک های روایت درمانی

انواع مختلفی از تمرینات و تکنیک های روایت درمانی وجود دارد که به افراد کمک می کند یک ماجرای مشکل ساز را در زندگی از سر بگذرانند و درمان شوند. بعضی از تکنیک ها و تمرینات روایت درمانی عبارتند از:

گرد آوری روایت های ما

یکی از اولویت هایی که یک روایت درمانگر می تواند برای کمک به مراجع خود انجام دهد این است که روایت های او را از زندگی جمع آوری کند.

با انجام این کار ما می توانیم خواسته خود را در زندگی پیدا کنیم؛ اتفاقات مهم و تاثیرگذار زندگی مان و معناهایی که به مرور زمان به این تجربیات و شخصیت خودمان داده ایم را کشف کنیم.

بعضی از افراد شاید از ماجرای پر اهمیت خود که آنها را در زندگی شان دنبال کرده است آگاه نباشند اما می دانند چیزی آنها را از یک زندگی خوب یا تصمیم گیری های خوب برای خودشان باز می دارد.

همان طور که ماجراهای آنها جمع آوری می شود فرد شاهد داستان های خودش می شود و به آنها به عنوان یک درمانگر نگاه می کند و برای شناسایی داستان پر اهمیت و مشکل ساز زندگی خود کار می کند.

بیان روایت ها و خارجی سازی آنها

همان طور که ما از خواست و اراده مان برای جمع آوری ماجراهایمان استفاده می کنیم شاهد خودمان می شویم. ما از جمع آوری روایت ها در روایت درمانی برای ایجاد فاصله بین خودمان و مشکلاتمان که خارجی سازی نامیده می شود استفاده می کنیم.

وقتی این فاصله را بین خودمان و مشکلاتمان داشته باشیم می توانیم به جای اینکه روی این احساس که مشکل ما هستیم روی تغییر رفتارهای ناخواسته تمرکز کنیم.

همان طور که ما تکنیک خارجی سازی در روایت درمانی را تمرین می کنیم شانس این را داریم که خودمان را به عنوان فردی توانا برای ایجاد تغییر و احساس قدرت برای درمان ببینیم.

ساختارشکنی روایت ها

ساختارشکنی روایت های زندگی به افراد کمک می کند تا به وضوح ماجراهای زندگیشان را ببینند. زمان هایی هست که ماجرای پر اهمیت زندگی ما چنان بزرگ و با نفوذ می شود که انگار نمی توانیم هیچ وقت از سلطه آن خارج شویم.

وقتی یک ماجرای مشکل ساز در زندگی ما به مدتی طولانی وجود داشته باشد و احساس شود در حرف هایمان این ماجرا را به تمام زندگیمان ربط می دهیم و در داستان هایی که خودمان ساخته ایم سردرگم می شویم.

نتایج منحصر به فرد در روایت درمانی

وقتی ماجرای زندگیمان را طوری احساس کنیم که انگار هیچ وقت تغییر پیدا نمی کند هیچ ایده دیگری از ماجراهای جایگزین وجود ندارد.

این امکان وجود دارد که ما در ماجراهای زندگیمان گیر بیافتیم و زمینه ای فراهم کنیم که رفتار، تجربیات و ارتباطات ما را تحت تاثیر قرار دهند.

یک روایت درمانگر کار می کند تا نه تنها مشکلات ما را به چالش بکشد بلکه دید را ما برای در نظر گرفتن روایت های جایگزین بازتر کند.

آنها به ما کمک می کنند تا آموخته هایی را درباره خودمان کشف کنیم که برای مدتی طولانی با خودمان داشته ایم اما هیچ وقت به آنها ارزش چندانی نداده ایم.

این اطلاعات و آموخته ها می تواند به ایجاد و گسترش داستانی جدید و سالم از کسی که هستیم، آنچه می خواهیم و کسی که می خواهیم بشویم کمک کند.

نتیجه :

برای درک اینکه ما چطور از داستان ها برای سازماندهی و معنی دادن به کلمات و تجربیاتمان استفاده می کنیم مهم است به یاد داشته باشیم چقدر کلمات ما می توانند قدرتمند باشند و تصمیم گیری و رفتار ما را تحت تاثیر قرار دهد.

روایت درمانی به افراد این امکان را می دهد نه تنها خواست خود را در زندگی پیدا کنند بلکه از این خواست و اراده در مسیری خوب برای کارشناس زندگی خود شدن و زندگی کردن به روشی که اهداف و ارزش های آنها را بازتاب دهد استفاده کند.

ما بیشتر از آنچه فکر می کنیم برای رشد و تغییر قدرت داریم به خصوص وقتی خودمان صاحب اراده و روایت زندگیمان باشیم نه دیگران و قضاوت هایشان.

دیوید اپستون یکی از مطرح کنندگان نظریه روایت درمانی می گوید:مشکل مشکل است. مشکلات فرد، خود فرد نیست.

پرورش مهارت تفکر انتقادی برای کودکان

تفکر انتقادی توانایی تفکر به شکلی واضح و معقولانه و درک ارتباط منطقی بین ایده ها است. تفکر انتقادی موضوع بحث ها و افکار زیادی از دوران فیلسوف های یونان باستان مثل افلاطون و سقراط بوده است و تا دوران مدرن با مهارت هایی مثل توانایی تشخیص اخبار دروغ ادامه داشته است.

تفکر انتقادی را می توان به عنوان توانایی به کار گرفتن تفکر اندیشمندانه و مستقل از آنچه دیده و شنیده می شود بیان کرد. به طور خلاصه لازمه تفکر انتقادی استفاده از تواناییتان برای قانع کردن و قانع شدن با استدلال است. در به کارگیری تفکر انتقادی فرد به جای اینکه تنها پذیرنده منفعل اطلاعات باشد یک یاد گیرنده فعال است.

به زبان عامیانه تر تفکر انتقادی طرز فکر درباره هر چیزی است که ذهن شما را در حال حاضر مشغول کرده و شما به دنبال گرفتن بهترین نتیجه برای این دغدغه ذهنی هستید.

افرادی که تفکر انتقادی دارند به جای پذیرش ظاهر امر با دقت زیاد ایده ها و فرضیات را مورد بررسی قرار می دهند. آنها همیشه به دنبال این هستند که آیا ایده ها، بحث ها و یافته های ارائه شده تصویری کامل ارائه می دهند و برای آنچه به دنبال آن هستند روشن است یا خیر.

افرادی با تفکر انتقادی برای حل مشکل به جای استفاده از شهود و غریزه آنها را با روشی معین و از روی قاعده حل می کنند.

فردی که مهارت تفکر انتقادی دارد می تواند:

• ارتباط بین ایده ها را درک کند.
• اهمیت و ارتباط استدلالات و ایده ها را تعیین کند.
• استدلال کند،استدلالات را تشخیص دهد و ارزیابی کند.
• تناقض ها و خطاها را در استدلال ها تشخیص دهد.
• درباره توجیهات خودِ فرضیات، باورها و ارزش ها فکر کند.
• در حل مشکلات روشی بی تناقض و از روی حساب و کتاب دارد.

اهمیت تفکر انتقادی برای کودکان

تفکر انتقادی یک مهارت ضروری در زندگی است. با خواندن ادامه مقاله متوجه خواهید شد چرا این موضوع در تربیت کودک مهم است و چطور می توانید به کودکان کمک کنید این مهارت را یاد بگیرند و تمرین کنند. ذات کنجکاو کودک به ایجاد تفکر انتقادی در کودک کمک می کند.

برای تفکر انتقادی لازم است اطلاعات را دریافت کنیم، آنها را تجزیه تحلیل و درباره آنها قضاوت کنیم و لازمه چنین روندی قوه تخیل و تصور و کنجکاوی ما است. بچه ها وقتی اطلاعاتی جدید دریافت می کنند آنها را در ذهنشان که مثل یک کتابخانه دسته بندی شده است وارد می کنند.

آنها فکر می کنند چطور این اطلاعات جدید را با آنچه تا الان می دانسته اند متناسب کنند یا آیا این اطلاعات جدید می تواند آنچه را تا الان درست فرض می کرده اند تغییر دهد.

تقویت تفکر انتقادی در کودکان

هیچ راهکاری برای آموزش طرز تفکر انتقادی به کودک وجود ندارد. به عنوان یکی از والدین می توانید سوالات استدلالی از بچه ها بپرسید تا آنها را به تفکر بیشتر و پیچیده تر راهنمایی کنید. در بعضی مواقع هم ممکن است خوب باشد به کودک اجازه دهید نظریه های خودش را نسبت به آنچه اتفاق می افتد تجربه کند و آنها را بهبود ببخشد.

فشارسنج مچی دیجیتال BC40 بیورر

چاقوی خنجری لوزه برونینگ مدل Bruening

ویلچر ۸۷۴ Med Sky

نرم کننده موهای رنگ شده سان سیلک ۳۵۰ میلی لیتر

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

راهنمایی بچه ها برای تفکر انتقادی می تواند تاثیری مثبت بر مهارت های حل مشکل او داشته باشد.

یادگیری تفکر انتقادی احتمالا یکی از مهم ترین مهارت هایی است که بچه های امروزی برای آینده شان به آن نیاز دارند. در واقع تفکر انتقادی یکی از 7 مهارت ضروری زندگی است که برای هر کودکی لازم است. در این دهکده جهانی امروزی مدام در حال تغییر کودکان باید بتوانند کاری بیشتر از تکرار آنچه دیگران قبلا انجام داده اند انجام دهند.

آنها باید با تفکر انتقادی بتوانند مفهوم اطلاعات را متوجه شوند، آنها را بررسی، با هم مقایسه کنند، از آنها برداشت خودشان را داشته باشند و به این ترتیب مهارت های فکری سطح بالاتری داشته باشند. با توجه به آنچه گفته شد اگر می خواهید تفکر انتقادی را در فرزندتان ایجاد کنید و پرورش دهید این نکات به شما کمک می کند کودکتان با تقویت تفکر انتقادی مشکلات را بهتر حل کند.

تقویت مهارت های درک مطلب کودکان و پرورش تفکر انتقادی

کمک به کودکان برای گسترش مهارت های درک مطلب یک گام اساسی اولیه برای گسترش مهارت های کودکان در مطالعه کردن و علاقه مندی آنها به کتاب است. بچه ها باید تواناییشان را برای تشخیص بین آنچه درباره یک عبارت، پاراگراف یا کتاب درک می کنند و نمی کنند گسترش و بهبود دهند.

این مهارت ضروری است چون به این ترتیب می توانید به آنها کمک کنید روش هایی را کشف و تمرین کنند که به بهبود این توانایی انتقادی و در نتیجه پرورش تفکر انتقادی در کودکان کمک کند.

پرسیدن سوال برای تقویت تفکر انتقادی در کودک

پرسش و پاسخ کودکتان درباره آنچه در کتاب می خواند روشی عالی برای کمک به تفکر فعال آنها هنگام کتاب خواندن است. این کار به تمرکز آنها روی آنچه درباره یک داستان خاص یاد می گیرند هم کمک می کند. با پاسخ دادن به سوالات، بچه ها می توانند نشان دهند توانایی درک و تفسیر آنچه را خوانده اند دارند.

این کار به والدین کمک می کند متوجه شوند کودکان چه مشکلاتی در مهارت درک مطلب دارند. همچنین این کار به آنها امکان ابراز مهارت تفکر انتقادی را می دهد.

ارتباط مفهوم فراشناخت با تفکر انتقادی

فراشناخت تفکر درباره فکر کردن یا داشتن آگاهی و دانش درباره روند فکری شخص است. اینکه کودکتان بتواند به راهکارهایی فکر کند که می تواند برای درک یک پاراگراف معین به کار گیرد یا روش های متفاوتی را برای فهمیدن آنچه می خواند استفاده کند یعنی می تواند مهارت های درک مطلبش را تا حد بسیار زیادی بهبود بخشد.

شما می توانید با حوصله از آنها سوالاتی با چرا، کجا، چه کسی، چه زمانی و چطور درباره یک پاراگراف بپرسید. این تمرین به درک تدریجی آنها از توانایی تفکر انتقادی کمک می کند.

کودک شما باید توانایی ایجاد رابطه بین پاراگراف ها را هنگام مطالعه داشته باشد. با کار کردن با آنها و سوال پرسیدن از آنها برای آنها امکان تمرین تفکر انتقادی را فراهم می کنید. این کار به آنها این امکان را می دهد چطور یک پاراگراف را به پاراگراف دیگری مربوط کند.

تمرین این مهارت ها می توانند به کودکان کمک کند حدس بزنند چطور یک داستان را تمام کنند. این تمرین توانایی بررسی تدریجی و دقیق یک موقعیت و یک بررسی انتقادی از نتیجه احتمالی را به کودک می دهد.

توانایی خلاصه گویی و ارتباط آن با مهارت تفکر انتقادی

وقتی کودک داستان یا قسمتی از کتابش را می خواند از او خلاصه آن را بپرسید. این مهارت به آنها کمک می کنند تشخیص دهند چه چیزی در آن داستان یا آن قسمت از کتاب مهم است. از کودکتان بخواهید ایده اصلی و نقش شخصیت ها را در داستان تشخیص دهند.

خلاصه گویی به کودک کمک می کند آنچه را خوانده به یاد بیاورد و در کنار مهارت های درک مطلب تفکر انتقادی را تمرین کند. با انجام این تمرین می توانید متوجه شوید چه چیز را در آن قسمت مشخص از کتاب متوجه شده و چه چیز را متوجه نشده است.

تقویت تفکر انتقادی در کودک با حل معما

برای کودکتان چند معما بخوانید و سعی کنید جواب آنها را با هم پیدا کنید. این تمرین به تحلیل و بررسی اطلاعات و تقویت مهارت تفکر انتقادی در کودک کمک می کند.

مطالعه کودکان با والدین و پرورش تفکر انتقادی

چند تا مقاله را در یک روزنامه محلی انتخاب کنید و آنها را با همدیگر بخوانید. از کودکتان بخواهید دنبال کلمه یا سرنخی باشد که ببیند آیا این مقاله قصد فروش چیزی به آنها را دارد. دوباره با هم مقاله را مرور کنید و به آنها نشان دهید چطور از تحلیل و بررسی و مهارت های تفکر انتقادی می توان استفاده کرد.

روش های صحیح مطالعه مختص کودکان

تشویق بچه ها به سوال کردن و تقویت تفکر انتقادی

عبارت های چالش برانگیز و سوال درباره آنها برای اطمینان از واقعی و قابل اعتماد بودن آنها نکته ای بسیار مهم در تقویت تفکر انتقادی است. با اینکه شاید از بازی 20 سوالی خوشتان نیاید اما این بازی و زمانی که برای آن صرف می کنید به کودکان در مفهوم سازی از ایده ها و تشخیص عبارات نادرست یا نیمه درست کمک می کند.

در سوال از کودک به جز "چه" از "چطور" و "چرا" هم استفاده کنید

بیایید فرض کنیم کودکتان در مدرسه درباره آب و هوا یاد گرفته است. معلمش از او پرسیده "دلیل اصلی تغییرات آب و هوایی چیست؟" این سوال دو مشکل اساسی دارد؛ این سوال را می توان با یک سرچ ساده سریع پاسخ داد و پاسخ سریع به افراد یک حس امنیت اشتباه می دهد و باعث می شود فکر کنند جواب را می دانند اما دانش و اطلاعات آنها در واقع سطحی است.

در خانه می توانید کودک را با سوالاتی مثل "چطور آن دلیل باعث تغییر آب و هوا می شود؟" یا "چرا ما باید نگران تغییرات آب و هوایی به این دلیل باشیم؟" به تفکر بیشتری وادار کنید. برای پاسخ به این سوالات آنها باید به سراغ چیزی بیشتر از واقعیت های مشخص و آشکار بروند و درباره آن موضوع واقعا فکر کنند.

سوالات دیگری که می توانید بپرسید این است که "چطور تغییرات آب و هوایی می تواند روی محل زندگی ما تاثیر داشته باشد؟" یا "چرا شهر ما باید بیشتر نگران این تغییرات آب و هوایی باشد؟" بومی کردن سوالات به کودکان فرصتی می دهد تا هر اطلاعاتی که دارند را به چیزی شخصی در زندگیشان مربوط کنند.

تقویت توانایی کودک برای دفاع از جواب هایش

بچه ها برای دفاع از پاسخ هایشان در برابر بعضی سوالات به نوعی مدارک و شواهد نیاز دارند. پاسخ به سوال "از کجا می دانی این طور است؟" باعث می شود کودکان به جمله قبلی شان برگردند و ارزیابی کنند از کجا این اطلاعات را به دست آورده اند.

تشویق کودک به درک طرز فکرهای متفاوت

پرسیدن سوالی مثل "چطور تغییرات آب و هوایی شرایط زندگی کردن در آن شهر یا کشور را تغییر می دهد؟" یا "چرا مردمی که در این کشور یا آن شهر زندگی می کنند باید نگران این تغییرات آب و هوایی باشند؟" بچه ها را وادار می کند درباره اولویت ها و نگرانی های دیگران فکر کنند و سعی کنند با روشن بینی آینده افراد آن شهر یا کشور را درک کنند و این طرز تفکر لازمه مهارت حل مشکل خلاقانه است.

تشویق افکار بچه ها برای حل مشکل

برای این کار باید روی سوالی که از آنها می پرسیم تمرکز داشته باشیم. مثلا به جای آنکه سوالی کلی و پیچیده مثل "چطور می توانیم مشکلات تغییر آب و هوا را حل کنیم" را بپرسیم می توانیم بپرسیم چطور می توانیم دلیل مشخصی در تغییر آب و هوا را حل کنیم؟

پاسخ به این سوال باعث می شود کودکان دانششان را با هم ترکیب و ادغام کنند. با سوال درباره راه حل های مختلف ارائه شده آنها را تشویق کنید: چه راه حل های علمی مشخصی می تواند درباره آن دلیل تغییرات آب و هوایی مورد بررسی قرار گیرد؟ راه حل نهایی چیست؟

می توانید این روند را در هر زمانی و برای هر موضوعی شروع کنید؛ لازم نیست درباره آنچه کودک می خواند تخصص داشته باشید. موضوع آموزش داشتن افکار مستقل برای خودشان و ماهر شدن کودک در تفکر انتقادی است.

استرس بی پولی + 8 راه درمان این عارضه

• براساس یک تحقیق جدید، ۷۱ درصد از امریکایی ها، پول را یک عامل مهم برای تولید استرس در زندگی شان می دانند. البته، این فقط مشکل امریکایی ها نیست.
• وقتی به آمار و ارقام نگاه می کنیم، متوجه می شویم که این درصد چرا تا این اندازه بالا است: ۷۶ درصد از قبوض خانه و بدهی های کارت های اعتباری رو به افزایش است. بی تردید، این آمار با این مشکل در ارتباط است.
• ولی استرس های مربوط به پول فقط حول اعداد و ارقام نمی چرخد. وقتی ۷۱ درصد از شرکت کننده های تحقیق پول را یک عامل برای استرس خود گزارش می کنند، این مشکل به طبقات اجتماعی-اقتصادی جامعه هم کشیده می شود. استرس  مربط به پول فقط کمبود پول نیست. بسیارفراتر از آن است.
• این استرس از دیدگاه ما نسبت به پول و رابطه ما با آن ریشه می گیرد و فقط با «اضافه کردن پول» این مشکل حل نمی شود. این فقط روی علائم و نشانه های آن به طور موقت سرپوش می گذارد ولی این اضطراب همیشه برخواهد گشت.
• راه حل آن شاید به سادگی (یا به سختی) تغییر دیدگاه کلی مان نسبت به پول باشد.

۸ حقیقت در مورد پول که استرس تان را کم میکند:

مولاژ آیودی گذاری

محلول وی ام ایکس ۲ پی اچ دی ۶۰ میلی لیتر

نخ جراحی ویکریل رپید LINX

قرص آمینو پرو ۲۴۰۰ میلی گرم نولیمیت ۳۲۵ عدد

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

1. به کمتر از آنچه که فکر می کنید نیاز دارید.

• بیشتر چیزهایی که تصور می کنیم بدون آنها نمی توانیم زندگی کنیم، برای بیشتر مردم جهان – یا حتی پدر و مادربزرگتان – کالای لوکس به حساب می آیند. فکر کنید: گوشی موبایل، مایکروفر، ماشین، کمدهای بزرگتر، و … تجاری سازی جامعه تلاش زیادی برای ایجاد نارضایتی در دل های ما کرده است. و البته برنده شده اند.
• آنها باعث شده اند محصولات تولیدی کارخانه هایشان را بعنوان کالاهایی ضروری بپذیریم. و به همین دلیل استرس زیادی در زندگی هایمان ایجاد کرده اند. ولی آنهایی که تصمیم می گیرند کمتر خرج کنند، فواید فوق العاده ای می برند.

2. پول خوشبختتان نمی کند.

• این فقط یک توهم است که پول برای شما خوشبختی می آورد. تحقیقات بیشماری تا امروز این مسئله را ثابت کرده اند. تجربه هم همین را می گوید. بعضی از شادترین آدم هایی که احتمالاً می شناسید به هیچ عنوان پولدار نیستند و خیلی از آدم های پولداری هم که می شناسید، خوشبخت نیستند.
• البته درجه ای از ثبات و امنیت وحود دارد که با برآورده شدن نیازهای اساسی مالی به وجود می آید ولی ما به خیلی کمتر از چیزی که تصور می کنیم نیاز داریم. و هرچه زودتر این تفکر که پول بیشتر خوشبخت ترمان می کند را کنار بگذاریم، زودتر می توانیم خوشبختی واقعی را پیدا کنیم.

3. پول هدف اصلی کار کردن نیست.

• پرداخت های مالی بعنوان یک انگیزه دهنده همیشگی موثر نیست و رابطه بین درآمد و رضایت از کار بسیار کم خواهد بود. به عبارت دیگر، هرچه درآمدتان بیشتر باشد رضایتتان از کاری که انجام می دهید بیشتر نخواهد بود.
• حجم بالایی استرس مربوط به کار را می توانید خیلی راحت با تصمیم گرفتن درباره رضایت داشتن از حقوقتان از بین ببرید. نباید فقط بخاطر پول کار کنید. با هدف مشارکت کردن در یک کار مفید برای انسان ها کار کنید. درست است که این رویکرد ایدآلیستی است ولی استرستان را به طور قابل توجهی پایین خواهد آورد.

4. ثروت هم مشکلات خاص خودش را دارد.

• فقر مشکلاتی به همراه دارد، هیچ شکی در این نیست. ولی مشکلاتی هم با داشتن ثروت همراه است. متاسفانه کمتر کسی به آن فکر می کند.
• ما فکر می کنیم که بودن پول همیشه خوب است و دوست داریم که پولدار باشیم. ولی پول هم مشکلات خاص خودش را به همراه می آورد: روی قضاوت اخلاقی سایه انداخته، همدلی را از بین می برد، غرور و خودخواهی را زیاد کرده و می تواند به نوعی اعتیاد تبدیل شود. ترس افراد پولدار تنهایی، اضطراب و بزرگ کردن فرزندانی خوب است.
• به عبارت دیگر، اگر تصور می کنید پول مشکلاتتان را حل خواهد کرد، اشتباه می کنید. و وقتی دیدگاهتان را نسبت به این موضوع تغییر دهید، دیگر در مکانی اشتباه به دنبال پاسخ سوالاتتان نخواهید بود.

5. آرزوی پولدار شدن زندگی تان را تباه خواهد کرد.

• شنیده ایم که عشق به پول ریشه بدی هاست. ولی خیلی وقت ها میل به داشتن بیشتر و بیشتر، زندگی مان را هم از ما می گیرد.
• میل به پول اندوزی زمانمان را گرفته، انرژی مان را تلف کرده، ارزش هایمان را به خطر انداخته و توانایی هایمان را محدود می کند. عاقلانه این است که این میل را از لیست تمایلاتمان بیرون کنیم. اینکار استرسمان را کمتر خواهد کرد.

6. مرزها حیات بخشند.

• اورسون ولس گفته است، «دشمن هنر نبودِ محدودیت است.» و دشمن زندگی نبودِ مرز. این مرزها چه اجتماعی باشند، چه اقتصادی یا اخلاقی، برای زندگی تان ساختار و چارچوب ایجاد می کنند. آنها حس اکتشاف، ابداع و ابتکار در شما به وجود می آورند.
• مرزها به ما انگیزه می دهند شادی و خوشبختی را در زندگی کنونی مان پیدا کنیم. به همین دلیل است که برنامه های شخصی بودجه بندی ابزاری بسیار مفید هستند.
• چون برای ما این امکان را فراهم می کنند که تشخیص دهیم برای شاد بودن نباید بیشتر از پولی که در می آوریم، خرج کنیم. زندگی کردن فراتر از داشته ها هیچ لذتی ندارد – فقط استرس می آورد. داخل چارچوب و مرزهای درآمدتان زندگی کنید تا زندگی بهتری داشته باشید.

7. بخشیدن پول لذت دارد.

• سخاوت فواید بیشماری دارد. افراد سخاوتمند شادتر، سالم تر، تحسین برانگیزتر بوده، از زندگی شان راضی تر هستند و روابط عمیق تری با دیگران دارند. زندگی آنها با استرس کمتری همراه است.
• خیلی مهم است که دیدگاهمان را نسبت به این موضوع عوض کنیم. یکی از مهمترین عوامل کاهنده استرس که می توانید با پولتان انجام دهید این است که کمی از آن را ببخشید. و سخاوت و بخشندگی در هر موقعیت اقتصادی هم که باشید میسر است.

8. امنیت یافت شده به واسطه پول، زودگذر است.

• خیلی از ما باور داریم که امنیت با دارایی های ما به وجود می آید. در نتیجه اینکه خیلی از ما حجم زیادی از دارایی ها را به اسم افزایش امنیت و خوشبختی برای خودمان جمع آوری می کنیم. ساعت های طولانی برای خریدن آنها کار می کنیم، خانه های بزرگتر می سازیم تا آنها را داخلش جای دهیم، مقدار زیادی انرژی برای نگهداری آنها صرف می کنیم.
• مسئله جمع کردن و نگهداری کم کم تمرکز اصلی زندگی هایمان می شود. در همین حین، جامعه، آزادی، خوشبختی و عشق را از دست می دهیم.
• بعضی از مهمترین عناصر زندگی را با این دارایی ها مبادله می کنیم.جستجوی ما برای امنیت و زندگی و لذت یکی از مهمترین دغدغه های انسان بودن است. فقط باید در محل مناسبی به دنبال آن باشیم.

هنر روان درمانی

بعضي ها انگار به صورت ذاتي شاد و سرزنده هستند و بعضي ديگر نيز به نظر مي رسد که به قول معروف، نافشان را با غم و دلمردگي بريده اند! افراد غمگين تصور مي کنند که شاد بودن بايد در ژنشان باشد و مسئله شاد زندگي کردن، مهارتي نيست که آن را بياموزند و بتوانند خودشان را تغيير دهند. بهتر است بدانيد برخلاف نظر اين عده، ما انسان ها تنها موجوداتي هستيم که مي توانيم تصميم بگيريم زندگي شادي داشته باشيم يا زندگي مان را صرف انجام کارهايي کنيم که ما را غمگين و افسرده مي کنند.دوري از منفي بافي، عقايد و تصورات تکراري و افراد منفي گرا دشوار، اما براي تغيير حال ما از بد به خوب، بسيار موثر است.در ادامه اين بخش از دلگرم راهکارهايي براي شاد زيستن مطرح خواهد شد که خواندنشان براي شما، ضروري به نظر مي رسد.

مسیر شادی: یافتن معنا در زندگی

حقیقت این است که همۀ ما به دنبال خوشحالی می گردیم و می خواهیم که شاد باشیم. اما گاهی اوقات به نظر می رسد که مسیرهای اشتباهی را برای رسیدن به شاد بودن انتخاب می کنیم.از زمان ارسطو، بحث های زیادی در مورد اینکه واقعاً شادی چیست، عنوان شده است. رویکردهای مربوط به خوشحالی، معتقدند که شاد بودن نوعی تجربۀ لذت و خوشی است. مفهوم خوشیِ روانی(Eudaimonism) که از مفاهیم اصلی در فلسفه و اخلاق ارسطو می باشد، به معنای یک روان خرسند، سالم و شاد و غنی است و رفاه روحی – روانی شخص را در پی دارد. مسیر خوشیِ روانی بر اهمیت معنای زندگی، با هم بودن و معنویت تاکید دارد.امیلی اسمیت(Emily Smith)، نویسندۀ کتاب قدرت معنا(THE POWER OF MEANING)، می گوید، زمانی که ما یک زندگی بامعنا داریم، می توانیم احساس واقعی و عمیق تری از شادی را تجربه کنیم.

حال باید دید که چه چیزی زندگی ما را معنادار می کند؟

اصولاً، ما در زندگی معنا پیدا نمی کنیم، بلکه از زندگی خود معنا می آفرینیم.در سال۱۹۳۰ ویل دورانت، تاریخ نگار و فیلسوف بزرگ آمریکایی، تصمیم گرفت تا از روشنفکران علمی، شاعران، فیلسوفان، روانشناسان، ورزشکاران، برندگان جایزۀ نوبل، استادان دانشگاه، هنرمندان، نوازندگان ، نویسندگان و رهبران، بپرسد که عامل رضایت از زندگی و با معنا بودن زندگی آنها در چیست. در اقدامی مشابه، مجلۀ زندگی(life magazine) در سال ۱۹۹۸نیز طبق یافته های خود، به این نتیجه رسید که ۴ مسیر اساسی برای رسیدن به معنا در زندگی وجود دارد که عبارتند از: احساس تعلق داشتن، هدف، گفتن داستان زندگی و تعالی.تحقیقات امیلی اسمیت در سال ۲۰۱۷، شان داده است همۀ ما با توجه به اعتقادات و باورهای مذهبی که داریم و یا روش ها و نوع تربیت و نوع شغلی که داریم، می توانیم به این ۴ رکنِ معنا دست پیدا کنیم.

حال چگونه می توانیم بر اساس این ۴ رکن، معنای بیشتری در زندگی و کار ایجاد کنیم؟

امیلی اسمیت پیشنهاد می کند که راه های زیر را به کار ببندیم؛

دستگاه سونوگرافی رنگی مدل پرتابل Q5

اسپری دافع حشرات درمین

کپسول کیوتن پلاس ۱۰۰ یوروویتال ۶۰ عددی

شامپو ضد شوره کلیر مخصوص بانوان مناسب پوست سر چرب

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

احساس تعلق داشتن را پرورش دهیم

انسان موجودی اجتماعی است و هنگامی که نیازهای اجتماعی اوج می‌گیرد، آدمی برای روابط معنی‌دار با دیگران، سخت می‌کوشد. همۀ ما یک نیاز عمیق داریم تا فهمیده بشویم، به رسمیت شناخته شویم و از طرف دیگران مورد تایید قرار بگیریم. این پذیرش و شایستگی، احساس تعلق پذیری در ما را افزایش می دهد، در این صورت احساس ارزشمندی خواهیم داشت. همۀ ما در هر موقعیتی می توانیم به سادگی با تقویت لحظات کوتاه و ارتباطاتِ با کیفیت بالا، احساسات و نحوۀ برخورد با دیگران را تغییر بدهیم.این مفهوم همان است که آبراهام مزلو(Abraham Maslow) روانشناس آمریکایی، در نظریه سلسله مراتب نیازهای خود مطرح کرده است. مزلو، احساس تعلق داشتن را به عنوان یکی از از نیازهای اساسی مطرح می کند. در فرهنگ‌های سراسر دنیا برآورده شدن نیازهای پیشنهادی مزلو با شادی ارتباط داشته است. روابط دوستانه، وابستگی عاطفی و روابط خانوادگی به ارضاء این نیازها کمک می‌کند. عضویت در گروه‌های اجتماعی، محلی و مذهبی نیز چنین اثری دارد.

اهداف خود را در زندگی دنبال کنیم

داشتن هدف، این احساس را در ما ایجاد می کند که به نوعی آنچه انجام می دهیم، همکاری و کمک به دیگران است یا اینکه تفاوت ها و تغییرات مثبتی در اطرافمان ایجاد می کند. ما در زندگی یک چرخۀ ارتباطی با دیگران در محیط کار و زندگی داریم و نقاط قوتِ ما، منافع و وظایف ما در کمک کردن به دیگران است. این شبیه اصطلاحِ علاقۀ اجتماعی(Social interest) است که آلفرد آدلر روانشناس اتریشی آن را مطرح کرده است. این مفهوم توانایی همکاری و مشارکت را در بر دارد. یعنی علاقه به برقراری ارتباط با دیگران و آمادگی بالقوه برای همکاری با آنها. کسانی که فاقد این احساس یگانگی باشند، مایوس شده و سرانجام زندگی بی حاصلی خواهند داشت.

داستان زندگی خود را بازگو کنیم

زندگی ما تنها لیستی از وقایع تصادفی نیست. ما می توانیم داستان زندگی خود را با روش های مختلف ویرایش و تفسیر کنیم. تحقیقات نشان می دهد زمانی که داستان زندگی خودمان را با وجود مشقات و سختی های فراوان، خوب و رضایتمندانه بازگو می کنیم، در واقع نشان می دهیم که به احتمال فراوان زندگی مان معنادار است و یک نتیجۀ منطقی خواهد داشت. و زمانی که در مورد اتفاقات نا خوشایندی که برای ما رخ داده است، می نویسیم این امکان را برای ما فراهم می کند تا آن ها را بهتر حل و فصل کرده و آرامش داشته باشیم.

به دنبال تعالی باشیم

تعالی شبیه یک سیر و سفر است. سفری با درک دقیق از جهان هستی به همراه خیر و نیکی و اعتدال. خواندن دعا، نیایش و مراقبه و حتی چیزهای به ظاهر کوچکی مانند تماشای یک اثر هنری و گوش دادن به یک موسیقی می تواند احساسات سرشار از تواضع و فروتنی، الهام بخش، خلاقانه و متعالی را برایمان به ارمغان بیاورد.

1 - گلکاري يا باغباني کنيد.

2 - پول هاي خود را خرج دلخوشي هاي کوچک و زياد کنيد و مدام به دنبال آرزوهاي گران و دست نيافتني نباشيد.

3 - روي کاري که همين الان در حال انجام آن هستيد، تمرکز بيشتري کنيد تا با رسيدن به موفقيت، احساس شادي در شما بيشتر شود.

4 - در يک مهارت جديد، متخصص شويد. تشخيص اينکه چه مهارتي باشد به سليقه و توانايي خودتان بستگي دارد.

5 - نگراني هايتان درباره آينده را روي يک کاغذ بنويسيد، در يک پاکت نامه بگذاريد و به معناي واقعي مهر و مومش کنيد!

6 - اطرافتان را با افراد شاد شلوغ کنيد. گاهي در جمع خانواده تان جوک بگوييد و شوخ طبع باشيد.

7 - کار هاي داوطلبانه انجام دهيد. کارهاي داوطلبانه مي توانند کارهايي خلاقانه براي کمک به ديگران باشند.

8 - در پايان هر روز، حداقل ۳ اتفاق خوبي را که رخ داده يادداشت کنيد و قبل از شروع روز بعد، حتما نگاهي به آن بيندازيد.

9 - مقايسه خود با ديگران را متوقف کنيد. مهم نيست که اين مقايسه در زمينه مالي باشد يا تحصيلي.

10 - از هر فرصتي براي ورزش استفاده کنيد چراکه ورزش در افزايش روحيه و اعتماد به نفس، تاثير قابل توجهي دارد.

مرجان امینی

کمک دادن آقایان در منزل به همسرشان

کار خانه بر عهده زن است یا مرد؟با این بخش از دلگرم همراه باشید تا در این باره بیشتر بدانید.

انجام کارهای منزل با مشارکت زن و مرد

برای تقسیم وظایف خانه در ابتدا باید کلیشه‌های جنسیتی را دور ریخت. عباراتی چون «ظرف شستن کار مردها نیست»,«جارو كشیدن کاری زنانه است»و «انجام کارهای بانکی مردانه است» و... این اعتقادات کاملا بی‌معناست و چه بسا سبب بروز اختلاف بین همسران و کاهش رضایت زناشویی می‌شود. در تقسیم وظایف خانه، بین زن و شوهر در درجه اول باید هماهنگی برقرار باشد.

دغدغه اصلی نباید این مسئله باشد که کارهای خانه به‌صورت مساوی بین زن و مرد تقسیم شود، بلکه موضوع این است که برای انجام دادن کارها هماهنگی وجود داشته باشد. به‌عنوان مثال ممکن است کار منزل در برخی روزها مانند ایام تعطیل یا عید نوروز بسیار زیادتر از کار در سایر روزها باشد.

آیا پخت و پز و کارهای خانه بر زن تکلیف است؟

ميخواستم بدانم آيا كارهاي خانه مانند غذا پختن ظرف شستن از وظايف زن است.اگر زن هم شاغل باشد؟

هر کدام از زن و مرد دارای دو دسته وظایف حقوقی و وظایف اخلاقی هستند. وظایف حقوقی آن دسته وظایفی است که سرپیچی از آن معصیت بوده ، جرم است و زمینه ساز عذاب اخروی و دنیوی هر دو می گردد. در صورتی که زن یا شوهر به وظایف حقوقی خود عمل نکنند قابل پیگیری کیفری در دادگاه است. به عنوان مثال نفقه زن و فرزندان از تکالیف حقوقی مرد است و اذن شوهر برای خروج از منزل یا برای کارکردن نیز از وظایف حقوقی زن تلقی می شود. غذا پختن و انجام کارهای منزل از وظایف حقوقی زن نیست لکن بایستی توجه داشت که نهاد خانواده صرفا با وظایف و تکالیف حقوقی قابل اداره نیست.

اینجاست که وظایف اخلاقی زن و شوهر جلوه گر می شود و باعث گرمای نهاد خانواده می شود. بر اساس وظایف اخلاقی ، هر کدام از زن و شوهر بایستی سعی کنند با دوری از خودخواهی ها و خودمحوری ها و بر اساس عدالت و تقسیم کارهای داخل و خارج از خانه، بخشی از وظائف را برعهده گیرند. به عنوان مثال مرد کارهای سنگین و طاقت فرسای بیرون خانه را انجام می دهد و زن نیز وظایف مهم خانه داری و فرزند داری را برعهده می گیرد.

دستکش وینیل بدون پودر آل فاین سایز متوسط ۱۰۰ عدد

چراغ پیشانی ریشتر مدل ri-focus

چراغ پیشانی ۶۰۶۰ ریشتر (Riester)

هوک پوستی کلینرت-کوتز(Kleinert-Kutz) مدل تک شاخ ظریف

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

با این توضیح اگر چه انجام دادن کارهای داخل خانه و شستشو و پخت و پز و ... از وظایف حقوقی زنان نیست لکن شایسته است بر اساس تقسیم کاری که در مورد امور مربوط به خانه صورت می گیرد ، زنان نیز عهده دار بخشی از امورباشند. بی شک خانه داری و همسرداری می تواند نقش بسیار مهمی در تعالی و کمال زن و خانواده و فرزندان ایفا نماید. از این روست که پیامبر عظیم الشان اسلام صلوات الله علیه و آله خانه داری و همسرداری زن را به مثابه جهاد فی سبیل الله دانسته و می فرمایند: جهاد المرئه حسن التبعل.

یک تفکر غلط قدیمی

«اگر می‌خواهی بیرون از خانه کار کنی باید به وظیفه‌ات در خانه برسی»این عبارت، جمله رایجی است که بسیاری از مردان ایرانی به همسران‌شان خطاب می‌کنند که متاسفانه این تفکر از الگو‌های سنتی ناشی می‌شود و برای جامعه امروز مناسب نیست. زن و شوهر در همه امور زندگی با یکدیگر شریکند. اینکه بر‌اساس گفتمان قدرت در خانواده مرد باید فقط کار بیرون را انجام دهد و کار خانه وظیفه زن است‌، خواه آن زن شاغل باشد یا خانه‌دار، سبب بروز مشکل در زندگی زناشویی می‌شود. جالب است بدانید که تحقیقات میدانی و تجربی نشان داده است که این نوع مردان با چنین تفکری، خودشان از زندگی رضایت بالایی ندارند.

جدول تقسیم کار تهیه كنید

در زندگی مشترک، مهم‌ترین موضوع پذیرش حقوق و وظایف زوج‌ها نسبت به یکدیگر است. اینکه مرد بپذیرد، اگر قرار باشد شریکش به تنهایی مسئولیت کارهای خانه را به دوش بكشد، شاید رضایت او از زندگی مشترك و حتی شوهرش پایین بیاید. زن هم باید بپذیرد که مردش برخی اوقات به دلیل خستگی زیاد از کار بیرون از خانه و استرس‌های مربوط به آن ممکن است آنگونه كه باید نتواند در امور منزل همسرش را همراهی كند.

بهترین روش نهادینه‌کردن تقسیم وظایف بین زن و شوهر این است که زن جدولی از کارهای خانه- در طول هفته- تنظیم کند و از شوهرش بخواهد که هر کدام از کارهای منزل را مایل است، انجام دهد و هر کدام را که تمایل دارد به صورت مشارکتی انجام دهند؛ مشخص‌کند. طبق این جدول حتی ممکن است رسیدگی به بسیاری از کار‌هایی که بر عهده مرد گذاشته می‌شود به ایام تعطیل بیفتد. مهم این است که هماهنگی و مشارکت در زندگی موفق، حرف اول را می‌زند.

به پسرانتان كار خانه یاد دهید

مهم‌ترین آموخته‌های زندگــی خانوادگی نخست از پدر و مادر آموخته می‌شود. فرزندی که در خانه می‌بیند پدرش همراه با مادر کارهای خانه را انجام می‌دهد، از مشارکت در کار خانه بعد از ازدواج ابایی ندارد و همراه همسرش در انجام دادن کارهای خانه مشارکت می‌کند. هر مرد جوانی باید بداند که فرزندش تصویرگر رفتارهای او در آینده خواهد بود و اگر می‌خواهد فرزندش بعدها با اختلافات زناشویی روبه‌رو نشود باید از همین امروز بدون توجه به الگوهای سنتی به همسرش کمک کند.

متاسفانه در برخی از خانواده‌ها به عنوان الگوهای پسرانه و دخترانه به فرزندان آموزش داده می‌شود که کار منزل مربوط به زن و کار بیرون مربوط به مرد است. کسب هویت جنسیتی در دوران کودکی باید از طریق خانواده انجام شود. همان‌طور که می‌بینیم جامعه پذیرفته است که زنان هم می‌توانند کارهای مردانه انجام دهند. پس وقت آن است که بپذیریم کارهای درون خانه را هم مردان می‌توانند انجام دهند.

با احترام درخواست کمک کنید

از سؤالات رایج زنان جوان در ابتدای زندگی مشترک‌شان این است که آیا برای تقسیم کارهای خانه باید از همسر خود تقاضای کمک کرد؟ در پاسخ به این سؤال باید گفت به دلیل آموزه‌های سنتی، بسیاری از مردان ایرانی باور دارند که کار منزل مربوط به زن است و آنها هیچ وظیفه‌ای برای انجام این نوع کار ندارند. این مهم است كه در ابتدای زندگی، زنان با احترام و لحنی دوستانه از همسرشان بخواهند که در تقسیم کارها مشارکت داشته باشند و حتی بگذارند که برخی از کارها را همسرشان انتخاب کند. تجربه نشان داده که بعد از مدتی این مسئله تبدیل به یک روال در زندگی خواهد شد که دیگر لازم نیست زن از همسرش بخواهد به او کمک کند.

به هر حال این اعتقاد قدیمی که مردان به‌دلیل خستگی کار بیرون از خانه نمی‌توانند در امور خانه فعالیت داشته باشند، در طول سالیان به‌وجود آمده و تغییر آن در طول یک روز یا یک شب امکان‌پذیر نیست. برای ایجاد تغییر در این نگرش باید با احتیاط و طمانینه وارد شد. این را نباید فراموش کرد که مردان برای همسری که به آن علاقه دارند هر کاری انجام می‌دهند تا رضایت‌شان را کسب کنند. پس نکته اول ابراز علاقه به همسر از سوی زن است. دومین نکته پذیرش خستگی مرد از سوی همسرش است. زمانی که مرد به خانه برمی‌گردد اگر همسرش به او توجه و محبت کند و با لحنی دوستانه از او بخواهد که هر زمان که خستگی از تنش بیرون آید، چندین کار خانه را انجام دهد. باید مطمئن باشد که در اغلب مواقع با پاسخ مثبت مواجه می‌شود.

به صحبت‌های قبل از ازدواج تکیه نکنید

معمولا آنچه پیش از ازدواج در مورد وظایف پس از تشکیل زندگی مشترک گفته می‌شود با واقعیت مطابقت ندارد. یعنی به‌دلیل حجم هیجاناتی كه دو طرف قبل از ازدواج دارند، سعی می‌کنند صحبت‌های هم را قبول کنند. البته صحبت در این شرایط هم می‌تواند کمک‌کننده باشد و بینشی به دو طرف دهد. زنان باهوش باید با مردانی که پیش از ازدواج به صراحت اعلام می‌کنند در کارهای خانه دست به سیاه و سفید نمی‌زنند، محتاط عمل کنند و به حدس و گمان اطمینان نکنند که بعد از ازدواج همه‌چیز درست می‌شود.

همین‌طور دیده شده است که دختران قبل از ازدواج با صراحت به خواستگارشان اعلام می‌کنند کار‌خانه انجام نمی‌دهیم یا اینکه بلد نیستیم، اما پسران به‌دلیل هیجان عشق، گویی این جملات را نمی‌شنوند و بعد از ازدواج که با واقعیت مواجه می‌شوند صدایشان در می‌آید و نزاع، تنش و اختلاف در زندگی آغاز می‌شود.

مشارکت کنید

بهترین نوع مدیریت بین زوج‌های جوان در خانه، مدیریت مشارکتی است. تجربه نشان داده که هر نوع مدیریتی غیر از این به شکست و نارضایتی می‌انجامد. منظور از مدیریت مشارکتی این است که زن و مرد همپای همدیگر در کارهای خانه سهیم باشند و برای هم مسئولیت‌هایی را تعیین کنند. در مدیریت مشارکتی هیچ مرد و زنی حرف اول و آخر را نمی زند و تصمیمات دونفره را با یکدیگر می‌گیرند. در صورتی که بر تصمیمی توافق حاصل نشد از مهارت‌های حل مسئله باید استفاده کرد.

بسیاری از افراد با مهارت حل مسئله آشنا نیستند. مهارت حل مسئله بدین صورت است که طرفین حرف‌های یکدیگر را بشنوند و از دید مقابل به موضوع بنگرند و آنگاه به راه‌هایی بیندیشند که فایده آن زیاد و ضررش بسیار کمتر باشد. معمولا بدین طریق می‌توان به یک راه سوم در تصمیمات رسید.

-----------------------------------------------------------------------------

گردآوری شده

مرجان امینی