همانطور که مراقبت های پزشکی از خون ریزی به نظریه میکروب تکامل یافته است، فضاهای پزشکی که بیماران در آن زندگی می کنند نیز تغییر کرده است. امروزه معماران و طراحان در تلاش هستند تا راه‌هایی برای راحت‌تر ساختن بیمارستان‌ها بیابند، به این امید که فضاهای آرامش‌بخش منجر به بهبودی بهتر شود. اما ساختن برای شفا به همان اندازه همدلی را شامل می شود که ترکیب داده های سرد و سخت را شامل می شود.

آنماری آدامز، استاد دانشگاه مک گیل که تاریخ معماری بیمارستان را مطالعه می‌کند، می‌گوید: «بخشی از بهترین مراقبت‌ها ممکن است آرام نگه داشتن مردم باشد، و به آنها فضایی برای تنهایی بدهیم - چیزهایی که ممکن است بیهوده به نظر برسند، اما واقعاً مهم هستند.

در قرن نوزدهم، پرستار مشهور فلورانس نایتینگل، پلان غرفه‌ای را که شامل بخش‌هایی بود، رایج کرد: اتاق‌های بزرگ با ردیف‌های طولانی تخت، پنجره‌های بزرگ، نور طبیعی زیاد، و تهویه متقابل فراوان. این طرح‌ها با این تئوری که فضاهای تاریک داخلی باعث گسترش بیماری‌ها می‌شود، مشخص شد. اما بخش‌ها تقریباً هیچ حریم خصوصی برای بیماران ارائه نمی‌کردند و به فضای زیادی نیاز داشتند، چیزی که یافتن آن در شهرهایی که به طور فزاینده‌ای متراکم می‌شدند دشوار می‌شد. آنها همچنین به معنای پیاده روی زیاد برای پرستاران بودند که مجبور بودند راهروها را بالا و پایین کنند.

در طول قرن بعد، تمرکز بر نور طبیعی به نفع اولویت دادن به فضاهای استریلی که گسترش میکروب‌ها را محدود می‌کرد و تعداد فزاینده‌ای از تجهیزات پزشکی را در خود جای می‌داد، محو شد. پس از جنگ جهانی اول، هنجار جدید این بود که اتاق‌های بیماران را در اطراف ایستگاه پرستاران جمع کنند. این طرح‌ها برای پرستاران، که دیگر مجبور نبودند راهروهای طولانی را طی کنند، آسان‌تر بود و گرمایش و ساخت آن‌ها ارزان‌تر بود. 

جهت مشاهده و خرید انواع تخت تراکشن کلیک کنید

اما آن‌ها برخی از وسایل درمان مسکونی قدیمی‌تر را حفظ کردند، مانند آسایشگاه‌هایی که بیماران برای مدت طولانی در آن بهبودی می‌یابند. آدامز در مقاله‌ای در سال 2016 در مورد معماری بیمارستان برای مجله انجمن پزشکی کانادا نوشت که هر دو از هتل‌های شیک با لابی‌های پرآذین و غذاهای عالی تقلید می‌کردند، اقداماتی که با هدف متقاعد کردن افراد طبقه متوسط ​​انجام می‌شد که «در بیمارستان‌ها بهتر از خانه در هنگام بیماری هستند». . او استدلال کرد که این طرح به این منظور بود که به مردم ایمان بیاورد: "ابزار متقاعد کردن، به جای شفا".

در اواخر دهه 1940 و 1950، بیمارستان‌ها دوباره دگرگون شدند و این بار به ساختمان‌های اداری مانند بدون حاشیه یا ویژگی‌های زیادی برای بهبود تجربه حضور در آنجا تبدیل شدند. جسی رایش، مدیر برنامه های تجربی و مغناطیسی بیمار برای بیمارستان دانشگاه پنسیلوانیا، می گوید: «این واقعاً برای عملیاتی و کارآمد بودن طراحی شده بود. او اشاره می کند که بسیاری از این اتاق ها اصلاً پنجره نداشتند.

در اواسط قرن بیستم، بیمارستان به نوعی برعکس آنچه فلورانس نایتینگل تصور می کرد تبدیل شده بود، و بسیاری از آن ساختمان ها، یا ساختمان هایی که از آنها الگوبرداری شده بودند، هنوز در حال استفاده هستند. شان سنسور، مدیر شرکت معماران Safdie، شرکتی که اخیراً بیمارستانی را در Cartagena، کلمبیا طراحی کرده است، می‌گوید: «بیمارستان معمولی به‌عنوان ماشینی برای ارائه مراقبت طراحی شده است، اما نه مکانی برای شفا. "من فکر می کنم آنچه از دست رفته است، همدلی با مردم به عنوان انسان است."

اگرچه نایتینگل تا حد زیادی بر اساس شواهد حکایتی مبنی بر اهمیت نور و تهویه عمل می کرد، حق با او بود - اما بیش از یک قرن طول کشید تا دانشمندان داده های کمی را برای حمایت از او جمع آوری کنند. به عنوان مثال، یک مطالعه مهم در سال 1984 که در Science منتشر شد، بیماران را پس از جراحی کیسه صفرا دنبال کرد. ۲۵ بیمار که اتاق‌هایشان منظره‌ای از فضای سبز داشت، در بیمارستان کوتاه‌تر بستری شدند و مسکن‌های کمتری نسبت به ۲۳ بیمار که پنجره‌هایشان رو به دیوار آجری بود مصرف کردند.

جهت مشاهده و خرید انواع تخت ایستا کلیک کنید

مطالعات متعدد اخیر نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض طبیعت و نور طبیعی می تواند درد را کاهش دهد و حتی یک تماس کوتاه با فضای باز نیز استرس را کاهش می دهد. یک مطالعه در سال 2019 که در Frontiers in Psychology منتشر شد، گروهی متشکل از 36 شهرنشین را به مدت هشت هفته تحت نظر گرفت و بزاق آنها را برای نشانگرهای زیستی، از جمله هورمون استرس کورتیزول، آزمایش کرد. محققان دریافتند که گذراندن تنها 20 دقیقه در بیرون از منزل باعث کاهش بیش از 20 درصدی سطح کورتیزول افراد می شود. مطالعه دیگری در سال 2019 نشان داد که استراحت منظم در باغ‌های بیرون از خانه استرس را برای بیماران ICU و خانواده‌هایشان کاهش می‌دهد.

رعنا زاده، یکی از مدیران و یکی از بنیانگذاران آزمایشگاه نوآوری طراحی سلامت در دانشگاه کرنل، می گوید: «محیط محیط بر حواس ما تأثیر می گذارد. «محیط فضایی بر نحوه حرکت و گردش ما تأثیر می گذارد. اینها در محیط های مراقبت های بهداشتی مهم هستند."

محبوبترین
Verizon
امنیت
نحوه انصراف از ردیابی تجربه سفارشی Verizon

ریسی راجرز

تصویر ممکن است موارد زیر را شامل شود: تمبر پستی، انسان، و شخص
علوم پایه
دانشمندان با استفاده از DNA کارت پستال یک معمای قدیمی خانوادگی را حل کردند

گریس براون

بخاری دستی
علوم پایه
آیا سرد بودن در واقع می تواند برای شما خوب باشد؟

MAX G. LEVY

یک کلاژ با تصویری از افراد در PPE و هنری از جنی شرف
علوم پایه
کووید بومی خواهد شد. جهان باید تصمیم بگیرد که به چه معناست

مارین مکنا

همین امر در مورد امکانات روانپزشکی نیز صادق است، جایی که طراحی می تواند با کاهش ازدحام و سر و صدا و افزایش قرار گرفتن در معرض باغ ها و نور طبیعی به کاهش استرس کمک کند. در یک مطالعه در سال 2018 که در مجله روانشناسی محیطی منتشر شد، محققان به این نتیجه رسیدند که یک بیمارستان سوئدی که از این مداخلات مبتنی بر طراحی استفاده می‌کرد، پرخاشگری بیمار را به‌قدری کاهش داد که کارکنان استفاده از محدودیت‌های فیزیکی را تا 50 درصد کاهش دادند.

جهت مشاهده و خرید انواع صندلی بالابر بیمار کلیک کنید

آدامز می‌گوید که از دهه 1980، طراحان بیمارستان‌ها از ترجیح دادن ساختمان‌های کارآمد و دفتر مانند دور شدند و به سمت نور، فضای باز و تجربیات مثبت بیماران برگشتند. امروزه، بسیاری از ساختمان ها دارای دهلیزهای بزرگ و مرکزی هستند، شبیه به ساختمان های موجود در یک مرکز خرید یا فرودگاه. آدامز می‌گوید از آنجایی که معماری بسیار آشناست، بیمارستان را کمتر ترسناک می‌کند و مراقبت‌های پزشکی را عادی‌تر می‌کند. او می گوید: «بیمارستان شبیه یک مرکز خرید یا اسپا شده است. این به شما این حس را می دهد که «اوه، من فقط در مرکز خرید هستم. من واقعاً برای درمان سرطانم اینجا نیستم.»

بیمارستان دانشگاه پنسیلوانیا یکی از جدیدترین نمونه های این گرایش در طراحی بیمار محور است. در ماه اکتبر، آنها یک غرفه جدید برای اسکان بخش اورژانس و مراقبت های بستری برای بخش های قلب، مغز و اعصاب، جراحی مغز و اعصاب، انکولوژی و پیوند افتتاح کردند.

 رایش که یکی از بسیاری از کارمندان بیمارستان بود که با معماران برای نهایی کردن طرح کار کرد، می‌گوید: «یکی از چیزهایی که می‌دانیم این است که خواب واقعاً برای بهبودی حیاتی است. بنابراین ساختمان جدید با بیش از 500 اتاق از طراحی "روی صحنه/خارج از صحنه" برای به حداقل رساندن صدا و اختلال استفاده می کند. اتاق‌های خصوصی بیماران «روی صحنه» هستند و بیرون ساختمان را می‌پوشانند. 

جهت مشاهده و خرید انواع صندلی بالابر بیمار کلیک کنید

اتاق‌های تدارکات و دارو و اتاق‌های استراحت کارکنان «خارج از صحنه» هستند و در هسته قرار دارند. جداسازی این دو سر و صدا را کاهش می دهد و به کارکنان فضای خصوصی بیشتری نیز می دهد. هر تخصص پرستاری اکنون در یک طبقه قرار دارد، و این امر باعث می‌شود که پرستاران به‌جای سفر بین طبقات برای مشاوره در مورد بیمار، هماهنگی مراقبت‌ها را آسان‌تر کنند.

هر اتاق همچنین دارای یک پنجره بزرگ است که به گفته رایش به ارتقای ریتم شبانه روزی یا الگوهای خواب و بیداری بیماران کمک می کند، "زیرا به آنها اجازه می دهد بفهمند که چه زمانی روز است." همچنین به منظور جلوگیری از عوارض شایع بیمارستانی مانند هذیان با برقراری ارتباط بیماران با دنیای خارج است که می تواند به جهت دهی آنها در زمان و مکان کمک کند.

اما همه ایده های طراحی در نهایت راه حل های خوبی نیستند. هنگام طراحی بیمارستان جدید Centro Hospitalario Serena del Mar در Cartagena، معماران فکر کردند که اگر بیماران بتوانند پنجره‌های خود را باز کنند تا هوای تازه کنند، عالی خواهد بود. سنسور که شرکت او ساختمان جدید را طراحی کرده است، می گوید: «اما مسائل عملی وجود داشت. گرد و غبار می تواند وارد شود و باعث عفونت شود. یا رطوبت استوایی می تواند محیطی که به دقت کنترل شده است را خراب کند.

در عوض، این شرکت پنجره‌هایی را انتخاب کرد که غول‌پیکر بودند، اما مهر و موم شده بودند، سبزی را در اولویت قرار دادند و فضا را برای حرکت آسان‌تر کردند. سنسور اشاره می کند که وقتی افراد وارد بیمارستان می شوند، اغلب مضطرب و گیج می شوند. اما طراحی متفکرانه می تواند کمک کند. کدگذاری رنگ یا استفاده از مصالح ساختمانی مختلف برای متمایز کردن بخش‌ها می‌تواند یافتن راه را برای بیماران آسان‌تر کند.

جهت مشاهده و خرید انواع بالابر بیمار کلیک کنید

 معماران Safdie همچنین یک باغ داخلی برای کمک به جهت‌دهی افراد در ساختمان و ایجاد حس آرامش و کاهش تابش خیره کننده با استفاده از نورهای غیرمستقیم طراحی کردند که نسبت به نورهای فلورسنت سقفی خشن‌تر هستند. سنسور می گوید: «این در مورد تجمل یا اسراف نیست. "این یک تفکر اساسی در مورد احساس مراقبت و احترام مردم است."

اما، آدامز می‌گوید، مشکل این است که فقط ایجاد فضای باز یا سبز راه درمان نیست. افراد به فضاها به روش های مختلف پاسخ می دهند. در یک مطالعه در سال 2010 که در علوم اجتماعی و پزشکی منتشر شد، او چگونگی واکنش کودکان و والدین به دهلیز در بیمارستان کودکان بیمار در تورنتو، کانادا را بررسی کرد. برخی از خانواده ها این فضا را دوست داشتند. انگار فرار از کلینیک بود. اما بچه های دیگر وحشت داشتند. 

جهت مشاهده و خرید انواع ویلچر کامفورت کلیک کنید

وقتی در آن بودند، بچه‌های بیمار دیگری را دیدند که برخی از آنها به دلیل سوختگی، زخم‌های جراحی یا اثرات شیمی‌درمانی ترسناک به نظر می‌رسیدند. او می‌گوید: «آنچه به شما می‌گوید این است که همه این فضاها را به شیوه‌های متفاوتی می‌بینند، و مشکل بیمارستان پس از جنگ این بود که نوعی برداشت طبقه متوسط ​​و حومه‌ای از همه چیز را فرض می‌کرد. ما اکنون در تلاش هستیم تا از آن دور شویم و دیدگاه چندفرهنگی تری از فضا داشته باشیم.»

بهترین راه حل، او فکر می کند، تنوع است. حتی اگر فضاهای مطبوع به بسیاری از بیماران کمک کند، بیمارستان‌ها باید گزینه‌هایی را فراهم کنند: فضاهایی که بچه‌ها می‌توانند بدود و سر و صدا کنند، فضاهایی که خانواده‌ها می‌توانند در آن جمع شوند، و فضاهایی که مردم بتوانند در آن خلوت و خلوت پیدا کنند. آدامز می گوید: «نیازهای بسیار زیادی وجود دارد و نیازها همیشه در حال تغییر هستند. فناوری پزشکی، انتظارات اجتماعی و آنچه در یک بیمارستان اتفاق می‌افتد، همگی دائما در حال تغییر هستند. بهترین ساختمان‌ها ممکن است آن‌هایی باشند که بتوانند سرپا باشند.