بسیاری از مشتریان تعجب می کنند که تفاوت بین واکر و گیت ترینر چیست؟ گاهی اوقات این اصطلاحات تقریباً قابل تعویض استفاده می شوند. در مواقع دیگر برای تشخیص یک دستگاه از دستگاه دیگر استفاده می شود.

مقدمه ای بر واکرها

وقتی صحبت از وسایل حرکتی کمکی برای بیماری هایی مانند فلج مغزی می شود، معمولاً به واکرهای کودکان اشاره می کنیم. این واکر ها نسبتاً ساده و جمع و جور هستند که هم ثبات و هم پشتیبانی را برای کاربران در فعالیت‌های روزانه‌شان فراهم می‌کنند.
به طور معمول، این کاربران به دلیل عدم کنترل و قدرت در عضلات مورد نیاز قادر به راه رفتن بدون کمک راه رفتن نیستند. علاوه بر درمان، واکرها در فعالیت‌های داخل و خارج از خانه استفاده می‌شوند و کاربر را قادر می‌سازد تا به طور مستقل حرکت کند.

مقدمه ای بر گیت ترینر ها

از سوی دیگر، گیت ترینر کودکان عمدتاً در درمان و تنظیمات بالینی با بسیاری از ویژگی‌های بسیار قابل تنظیم استفاده می‌شود. این ویژگی‌ها سطوح مختلفی را در شرایط اختلال حرکتی کاربر ارائه می‌کنند. این باعث می شود که دستگاه به طور کلی یک تجهیزات بزرگتر، سنگین تر، فنی تر و پرهزینه تر از آنچه که واکر در نظر گرفته می شود.
بنابراین یک گیت ترینر کودک همیشه برای فعالیت های روزمره مناسب نیست و چنین محصولاتی خارج از محیط بالینی و درمانی استفاده نمی شود. آنها اغلب در مراحل اولیه و بحرانی فیزیوتراپی برای به دست آوردن عملکرد حرکتی و مهارت ها ضروری هستند. پس از آن، کاربران شروع به پیشرفت به سمت راه رفتن مستقل با یا بدون کمک می کنند.

تفاوت در اصطلاح

این تفاوت اصطلاحی و فنی در تجهیزات تطبیقی ​​مورد استفاده برای اختلالات حرکتی ممکن است شکاف بین عملکرد بالینی و زندگی روزمره را برای کاربران آسیب دیده تقویت کند.
آیا استفاده از یک نوع دستگاه در درمان و از نوع دیگر خارج از آن بهینه است؟ آیا راه حلی وجود دارد که به عملکرد هر دو دستگاه بپردازد؟

شاید زمان آن رسیده است که رویکرد ترکیبی و یکپارچه تر برای چنین فناوری ها و دستگاه های کمکی داشته باشیم. پیشرفت مراجعین در جلسات درمانی باید به طور یکپارچه به حرکات و عملکرد حرکتی بهبود یافته در وظایف و فعالیت های روزانه گسترش یابد.
قدرتی که به‌تدریج از طریق بهبود تحرک و فعالیت‌های روزمره به دست می‌آید، باید پیشرفت‌های بیشتر در درمان را امکان‌پذیر کند. انرژی ذهنی به دست آمده از طریق یک سبک زندگی متحرک تر با استقلال بیشتر به عنوان "سوخت" و انگیزه ای عمل می کند که به نوبه خود باعث حفظ سطح بالاتری از تلاش ها و دستاوردهای درمانی می شود.

 تحرک ما واقعاً با ورزشکاران قابل مقایسه هستند. تمرین و تمرین روزانه به آنها اجازه می دهد تا عملکرد بهتری داشته باشند. تداوم و تکرار تمرین کلید موفقیت است. آنها به بهترین مواد ممکن برای آن نیاز دارند. وسایل تطبیقی ​​که برای آنها و با آنها کار می کنند به سادگی قابل تعویض نیستند.
در حال حاضر، کاربران هنگام جابجایی بین خانه، اوقات فراغت، مدرسه و درمان، بین دستگاه‌های خود تعویض می‌کنند. این به آن‌ها کمک می‌کند که ترجیح دهند با یک دستگاه شخصی کار کنند، که به شدت مطابق با نیازهای فردی آنها تنظیم و بهینه‌سازی شده است. این دستگاه نیز باید با آنها تکامل یابد. این بخشی از زندگی آنهاست، نه فقط ابزاری که بر اساس موقعیتی که در دست دارند، به سرعت با ابزار دیگری عوض می شود.

یک وسیله بسیار شخصی که کاربر به طور غریزی می شناسد و به آن اعتماد دارد، مانند یک ورزشکار که با وسایل خود هماهنگ است یا یک نوازنده با ساز خود. باید پیچیده باشد و باید از رویکرد صرفاً افزودنی به ویژگی ها اجتناب کند. چنین گیت ترینر باید به‌ویژه استفاده از آن را در فعالیت‌های اوقات فراغت، که برای توسعه، لذت و انگیزه بسیار ارزشمند هستند، ترویج دهد.

تفسیر تفاوت گیت ترینر و واکرها

اگر دستگاه‌های پرهزینه عمدتاً در زمان محدود درمان استفاده شوند، ارزش آن‌ها به‌طور مؤثری مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. استفاده از چنین منابعی در دوره های طولانی تر استفاده یا آموزش با ادغام عمیق تر آنها در فعالیت های عمومی و تحرک مؤثرتر خواهد بود.
بنابراین، واکرهای کودک و/یا گیت ترینر کودک باید دارای انواع ویژگی های پشتیبانی قابل تنظیم باشند، اما این ویژگی ها باید به گونه ای نوآورانه طراحی شوند که دستگاه فشرده، سبک و بسیار مناسب برای فعالیت های روزمره باشد.

طراحی یک دستگاه کاربر محور

دستگاه باید به اندازه نیازهای فیزیکی در درمان، با نیازهای زندگی روزمره و حرکت همخوانی داشته باشد. ترویج یادگیری حرکتی ارزشمند و دستاوردهای قدرتی. قابل تنظیم بودن برای کاربران فردی بدون آویزان شدن وسایل مکانیکی گسترده از آن و برخورد به مبلمان هنگام استفاده در خانه بسیار مهم است.
با این حال، در زمین های بیرونی نیز باید "مناسب جاده" و ناهموار باشد. علاوه بر این، به جای اینکه بزرگ و ترسناک باشد، باید براق باشد. طراحی باید آن را قادر سازد تا با کاربران مطابق با قابلیت‌ها و نیازهای متغیر آنها تکامل یابد. تا زمانی که امکان پذیر باشد باید با آنها رشد فیزیکی داشته باشد.

کاربران باید بتوانند از نظر احساسی و زیبایی با طراحی شناسایی شوند، همانطور که معمولاً در مورد محصولات تحرک مصرف کننده، مثلاً دوچرخه کوهستان، صادق است. این جنبه به ندرت در تجهیزات تطبیقی ​​در نظر گرفته می شود. این باید مشارکت فعال عملکردی و احساسی کاربر را در تنظیمات مختلف ارتقا دهد.